فهرست مطالب

Islamic Dental Association of IRAN - Volume:25 Issue: 2, 2013

Journal of Islamic Dental Association of IRAN
Volume:25 Issue: 2, 2013

  • تاریخ انتشار: 1392/05/24
  • تعداد عناوین: 13
|
  • حجت الاسلام محمد سروش محلاتی * صفحات 105-109
    عالم سیاست ورزی عالم وعده هاست، ولی تعهد و پای بندی به وعده ها از سوی سیاستمداران، تا چه حد الزامی است؟ پاسخ اخلاق به این سوال روشن است، ولی آیا فقه هم با اخلاق همراهی نموده و آن را واجب می شمارد؟ متاسفانه پاسخ بسیاری از اهل فقاهت، منفی است. ولی این پاسخ با توجه به منابع اسلامی قابل بررسی و نقد است به علاوه جواز خلف وعده، در صحنه روابط اجتماعی، دارای پیامدهای منفی فراوانی است که نمی توان آن را به شرع مقدس نسبت داد. این مقاله از یک سو نقد نظریه جواز خلف وعده و از سوی دیگر ارائه راهکار برای تثبیت نظریه لزوم عمل به وعده را برعهده دارد.
    کلیدواژگان: وعده، بدقولی، بیعت، تعهد، فریب، سیاست
  • مهدی شیرین زاد، رضا فکرآزاد، لقمان رضایی صوفی، ابراهیم یارمحمدی *، شهریار جلالیان صفحات 110-115
    زمینه و هدف
    در مواردی که قسمت کوچکی از یک روکش سرامیکی، سالم جدا شود، می توان آن را با کامپوزیت ترمیم کرد. هدف از این مطالعه تعیین استحکام پیوند برشی کامپوزیت به پرسلن فلدسپاتیک با استفاده از آماده سازی سطح پرسلن به وسیله دو لیزر CO2 و Er:YAG می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه آزمایشگاهی 36 بلوک پرسلنی به ابعاد 10×10×1 میلی متر تهیه و به سه گروه 12 تایی تقسیم شد. سطح پرسلن در گروه 1 به وسیله لیزر CO2 با توان 8/1 وات، در گروه 2 با لیزر Er:YAG و توان پنج وات و در گروه 3 با اسید هیدروفلوریک 5/9% آماده سازی گردید. پس از اعمال سایلن و ادهزیو، استوانه کامپوزیتی به قطر 5/3 و ارتفاع پنج میلی متر به تمامی نمونه ها باند شد. جهت استحکام باند برشی از دستگاه اینسترون با سرعت یک میلی متر بر دقیقه استفاده گردید. یافته ها با استفاده از آزمونهای One-way ANOVA و Tukey در سطح معنی داری 05/0 بررسی شد.
    یافته ها
    میانگین استحکام برشی (مگاپاسکال) گروه های 1 -3 به ترتیب 57/2 ± 03/13، 4/3 ± 02/12 و 62/4 ± 23/19 بود. آنالیز واریانس نشان داد که اختلاف آماری معنی داری است (001/0 < p) و تست Tukey تفاوت معنی دار بین گروه های 1-3 (000/0= p)، 2 - 3 (000/0= p) نشان داد، ولی بین گروه های 1-2 تفاوت معنی دار نبود. (778/0= p)
    نتیجه گیری
    استفاده از لیزرهای CO2 و Er:YAG به تنهایی به عنوان روش جایگزین اسید هیدروفلوریک برای آماده سازی پرسلن فلدسپاتیک پیشنهاد نمی شود.
    کلیدواژگان: پرسلن دندانی، لیزر، اسید هیدروفلوریک، استحکام برشی
  • الهام زاجکانی *، مریم عبده تبریزی، امیر قاسمی، حسن تراب زاده، محمد جواد خرازی فرد صفحات 116-132
    زمینه و هدف
    موفقیت ترمیمهای کامپوزیت به ثبات رنگ آنها در حین سرویس دهی وابسته است، بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تغییرات حاصل از محلولهای رنگ زا و اثر پرداخت مجدد بر رنگ رزین کامپوزیت می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه آزمایشگاهی دویست نمونه از کامپوزیت اسپکتروم (TPH، Dentsply)، Point4 (Kerr، USA) در رنگهای A2 و B2 تهیه گردید. نمونه ها به پنج گروه ده تایی تقسیم شدند، سپس در محلولهای (قهوه، چای، کولا، آب پرتقال و آب مقطر) به مدت سی روز غوطه ور شدند. از نمونه ها با دوربین دیجیتال fine pix S9600))عکس برداری گردید. آنالیز رنگ توسط برنامه فتوشاپ CS (فضای رنگ CIE lab) در ابتدای کار، بعد از رنگ پذیری و پرداخت مجدد صورت گرفت. نتایج توسط آزمونهای 3 way ANOVA و LSD مورد ارزیابی قرار گرفت. (05/0 < P) به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    همه کامپوزیت ها در تمام محلولها به جز آب تغییر رنگ مشهودی داشتند (3/3 < ΔE). بیشترین تغییر رنگ مربوط به اسپکتروم (B2) در قهوه و کمترین مربوط به Point 4 (A2) در آب بود. تفاوت رنگ بین دو نوع کامپوزیت در تمام محلولها به جز آب و کولا معنی دار بود. تغییرات رنگ B2 نسبت به A2 به طور معنی داری بیشتر بود. تغییر رنگ مشهودی در نمونه ها بعد از پرداخت مجدد مشاهده شد. تغییر رنگ در قهوه، چای به حد قابل قبولی از لحاظ کلینیکی نرسید.
    نتیجه گیری
    تغییر رنگ کامپوزیت به نوع و رنگ کامپوزیت، عادات غذایی وابسته است
    کلیدواژگان: عکسبرداری، رزین کامپوزیت دندانی، تغییر رنگ، پرداخت کردن
  • حمید کرمانشاه، اسماعیل یاسینی، راضیه حسینی فر *، منصوره میرزایی، ایوب پهلوان، معصومه حسنی طباطبایی، سکینه آرامی صفحات 124-132
    زمینه و هدف
    انتخاب بهترین ماده ترمیمی به جهت کاهش میزان ریزنشت در حفرات ClV، یکی از چالش های مهم در دندانپزشکی ترمیمی است. هدف از این مطالعه آزمایشگاهی مقایسه میزان ریزنشت کامپوزیت های با بیس سیلوران در مقایسه با کامپوزیت های بابیس متاکریلات با درصد انقباض کم در حفرات ClV می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه آزمایشگاهی حفرات ClV در سطح باکال و لینگوال 24 دندان پرمولر و مولر انسانی تراشیده شد (48 حفره). دندانها به چهار گروه شش تایی (12حفره) تقسیم شدند: گروه یک: کامپوزیت LS System Adhesive Primer & Bond + Filtek P90 گروه دو: کامپوزیت Kalore-GC + Clearfil SE bond گروه سه: کامپوزیت Grandio + Clearfil SE bond گروه چهار: کامپوزیت Aelite LS Posterior + Clearfil SE bond. همه دندانها تحت دو هزار سیکل حرارتی قرار گرفتند. در نهایت دندانها در فوشین بازی 5/0 % به مدت 24 ساعت و در دمای 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند و سپس دندانها برش داده شده و تحت استریومیکروسکوپ مشاهده شدند. آنالیز آماری با استفاده از تستهای Kruskal-Wallis و Dunn Procedure انجام شد و ریزنشت اکلوزال و جینجیوال با تست Wilcoxon مقایسه شد.
    یافته ها
    از نظر آماری تفاوت بین میزان ریزنشت اکلوزالی بین چهار گروه معنی دار نیست. (05/0 > p) ولی میزان ریزنشت جینجیوالی در گروه چهارم (Aelite) به طور معنی داری بیشتر از نمونه های ترمیم شده با سیلوران بود. (05/0 < p) در مقایسه میزان ریزنشت اکلوزالی و جینجیوالی در هر یک از گروه ها به جز در سیلوران و Kalore-GC میزان ریزنشت جینجیوالی به طور معنی داری بیشتر از ریزنشت اکلوزالی بود.(05/0 < p)
    نتیجه گیری
    سیلوران عملکرد بهتری نسبت به کامپوزیت های با بیس متاکریلات با انقباض کم به غیر از الیت در مطالعه حاضر نداشته است.
    کلیدواژگان: ریزنشت، رزین کامپوزیت، متاکریلات
  • حمید کرمانشاه، سپیده سرور همایون، شعله غبرایی *، نعیم بریجانی صفحات 133-140
    زمینه و هدف
    در سالهای اخیر توجه به Inlay retained FPDs برای حفاظت از ساختار دندان و محدود کردن تراش دندان هنگام آماده سازی آن افزایش یافته است. سطوح خاصیت خیش شوندگی سرامیک IPS2 می تواند توسط اسید اچینگ افزایش یابد که موجب بهبود باند IPS2 با سمان رزینی می شود. سرامیک های با استحکام بالا به علت مقاوم بودن آلومینا و زیرکونیا به اسید نمی توانند اچ شوند. عدم باند مناسب بین زیرکونیا-سمان رزینی در FPD های با پایه زیرکونیا منجر به عدم پخش نیرو در تمام سطح می شود که می تواند موجب جدا شدن باند و شکست در ریتینر اینله شود. هدف این مطالعه اثر میله زیرکونیای شیاردار بر روی استحکام خمشی کور سرامیک IPS-Empress2 می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی 21 نمونه سرامیکی در ابعاد 25×4×3 میلی متر در سه گروه طبقه بندی شد:گروه 1: (Control group) از سرامیک In-Ceram alumina گروه 2: از کور سرامیک IPS-Empress2 گروه 3: از IPS-Empress2 به همراه بار زیرکونیایی در طول و کف نمونه سپس نمونه ها تحت آزمایش خمش سه نقطه ای با Span=15 میلی متر و با سرعت 5/0 میلی متر/ دقیقه قرار گرفته و نیروهای شکست ثبت شدند و داده ها با آزمون آماری یک طرفه ANOVA و Tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت سطح شکست نمونه ها تحت ارزیابی با میکروسکوپ الکترونی قرار گرفت.
    یافته ها
    استحکام خمشی نمونه های گروه 1 معادل 66/302، نمونه های گروه 2 معادل 25/187 و استحکام خمشی گروه 3 معادل 89/247 مگاپاسکال برآورد گردید. استحکام خمشی نمونه های In-Ceram به صورت معنی داری (019/0 p <) بیشتر از نمونه های IPS2 بوده ولی تفاوتی بین سرامیک های In-ceram و سرامیک های IPS2 با زیرکونیای شیاردار وجود نداشته است. بر این اساس استفاده از زیرکونیای شیاردار در کف نمونه های IPS2 اثرات محدودی در افزایش میزان استحکام خمشی نمونه ها داشته است.
    نتیجه گیری
    در استفاده از سرامیک های زیرکونیای شیاردار به همراه Ips-Empress2، استحکام خمشی در حد دو گروه دیگر بوده و علی رغم بیشتر بودن آن از نمونه های Ips-Empress2 و کمتر بودن آن از نمونه های In-Ceram Alumina، تفاوت گروه ها از نظر آماری معنی دار نبوده است.
    کلیدواژگان: آزمون خمشی سه نقطه ای - سرامیک دندانی - گلاس سرامیک لیتیوم دی سیلیکات - مواد کور، میکروسکوپ الکترونی
  • ماندانا ناصری، زهره آهنگری *، یزدان شنتیایی، جاوید راسخی، علی کنگرلو صفحات 141-147
    زمینه و هدف
    یکی از راه های آموزش عملی اندودنتیکس به دانشجویان، اجرای کامل مراحل درمان بر روی بیمار توسط استاد می باشد. در روش نمایش طرز کار به دلیل کوچک بودن حفره دهان، امکان مشاهده دقیق فرآیندهای بالینی فراهم نیست و آموزش به سختی صورت می گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی استفاده از برنامه مولتی مدیای آموزشی اندودنتیکس بر دانش و مهارت دانشجویان دندانپزشکی انجام شده است.
    روش بررسی
    در یک کارآزمایی مداخله ای و تصادفی، دانشجویان شرکت کننده در دوره اندودنتیکس عملی در دو گروه، آموزشهای مورد نظر را از طریق روش نمایش طرز کار معمول و روش نمایش طرز کار به همراه استفاده از مولتی مدیای آموزشی در قالب DVD، دریافت کردند. میزان اطلاعات پایه ای دانشجویان به کمک پیش آزمون و دانش و مهارت آنان بعد از دریافت آموزش در زمینه مهارتهای عملی اندودنتیکس ارزیابی گردید. نتایج با استفاده از آزمون Kruskal-wallis در گروه های مختلف مقایسه شد.
    یافته ها
    هیچ تفاوت معنی داری از نظر دانش و مهارت عملی به دنبال آموزش با استفاده از برنامه مولتی مدیای آموزشی در مقایسه با روش نمایش طرز کار معمول دیده نشد، ولی استفاده از این برنامه، میزان دفعات مراجعه دانشجو به استاد را جهت رفع اشکال به صورت معنی داری کاهش داد. (001/0 p<)
    نتیجه گیری
    به دلیل عدم وجود تفاوت معنی دار بین نتایج آموزش به روش نمایش طرز کار معمول با آموزش به کمک برنامه مولتی مدیای آموزشی، به نظر می رسد بتوان از این روش به صورت موفقیت آمیزی در کنار روش های معمول در آموزش اندودنتیکس عملی استفاده کرد.
    کلیدواژگان: آموزش اندودنتیکس - دانش - نمایش طرز کار - فیلم آموزشی، مهارت، مولتی مدیا
  • محمد ابراهیمی ساروی، کامیار زمردیان، مهرو وجدانی *، ماندانا ستاری صفحات 148-154
    زمینه و هدف
    رزین های فوچوراجن و جی سی ریلاین سخت، به تازگی در بازار دندانپزشکی عرضه شده اند. هر چند هنوز به صورت علمی ثابت نشده است ولیکن ادعا شده دارای برخی خصوصیات مثبت می باشند. هدف از این مطالعه مقایسه چسبندگی کاندیدا و باکتریال بر رزین های آکریلی دنچر بیس می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 24 نمونه دیسک شکل از آکریل های فوچوراجن، جی سی و ملیودنت ساخته شد. سپس توسط سه گونه کاندیدا و باکتری استرپتوکوکوس موتانس در سه زمان تیمار و پس از رنگ آمیزی، میزان جذب نوری (میزان چسبندگی و تشکیل بیوفیلم) به روش اسپکتروفتومتری محاسبه گردید. از آنالیز واریانس دو طرفه و T ukey برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده گردید.
    یافته ها
    میزان جذب نوری سویه کاندیدا آلبیکانس بر رزین های آکریلی فوچوراجن، رزین های ملیودنت و جی سی در یک ساعت به ترتیب 022/0، 011/0 و 028/0، در 24 ساعت 057/0، 022/0 و 062/0 و در یک هفته 101/0، 051/0و 11/0، بود. میزان جذب نوری سویه های کاندیدا گلابراتا بر رزین های مذکور در یک ساعت 012/0، 008/0 و 016/0، در 24 ساعت 039/0، 029/0 و 044/0 و در یک هفته 075/0، 068/0 و 081/0 بود. میزان جذب نوری سویه های کاندیدا دابلینینسیس بر این رزین ها در یک ساعت به ترتیب 026/0، 035/0 و 027/0، در 24 ساعت 064/0، 066/0 و 067/0 و در یک هفته 11/0، 12/0 و 13/0 بود. میزان جذب نوری سویه استاندارد استرپتوکوکوس موتانس در یک ساعت 027/0، 014/0 و 035/0 در 24 ساعت 064/0، 026/0 و 064/0 و در یک هفته 11/0، 05/0 و 11/0 بود. میزان چسبندگی باکتری و نیز انواع قارچهای بررسی شده بر روی رزین های آکریلی دنچر بیس در همه زمانهای مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری با یکدیگر نداشتند. (05/0 > P)
    نتیجه گیری
    به جز در مورد کاندیدا دابلینینسیس کمترین میزان جذب نوری به طور کلی در ملیودنت می باشد. لیکن با افزایش زمان، میزان جذب نوری افزایش یافت. در خصوص باکتری استرپتوکوکوس موتانس میزان جذب نوری در رزین ملیودنت کمتر بود. در بین گونه های مخمری بیشترین جذب نوری در مورد کاندیدا دابلینینسیس، مشاهده گردید.
    کلیدواژگان: جذب نوری - چسبندگی - کاندیدا آلبیکانس - استرپتوکوکوس موتانس، رزین آکریلی
  • پیوند معینی *، نسیم شفیع زاده، شیدا بیابانی، فرهاد رئوفی، محمد جواد خرازی فرد صفحات 155-163
    زمینه و هدف
    توان پوسیدگی زایی آب میوه های مورد استفاده توسط کودکان به عنوان میان وعده های مغذی از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی اثر مصرف سه نوع آب میوه صنعتی ایرانی بر pH پلاک دندانی می باشد.
    روش بررسی
    در این کارآزمایی بالینی تصادفی ده دانشجوی دندانپزشکی بر مبنای معیارهای ورودی چون میزان استرپتوکک های موتان و لاکتوباسیل ها، میزان جریان بزاق، عدم وجود پوسیدگی های فعال در دهان، عدم وجود بیماری سیستمیک خاص و غیره. شرکت کردند. pH پلاک دندانی در ناحیه مشخص در هر چهار کوادرانت دهانی قبل و در دقایق دو الی شصت پس از مصرف نوشیدنی پرتقال کودک، نکتار پرتقال پالپ دار و نکتار آناناس و محلول ساکارز 10% توسط میکروالکترود شیشه ای Ω Metrohm و pH متر دیجیتال تعیین و سپس منحنی pH برای هر ماده با توجه به زمان رسم گردید. یافته ها توسط آنالیز آماری Repeated measure ANOVA (05/0 < p) مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    حداکثر افت pH در مورد هر سه آب میوه مورد مطالعه در دقیقه دو رخ داده است. pH پلاک پس از مصرف نکتار پرتقال پالپ دار از همه طولانیتر (24/2 ± 75/10) و پس از مصرف نکتار آناناس از همه کوتاهتر (14/1 ± 46/3) زیر pH بحرانی باقیمانده است. در دقایق پایانی مطالعه pH پلاک به دنبال مصرف همه مواد به جز نکتار پرتقال پالپ دار (15/0 ± 14/6) به حد PH پایه برگشت کرده است.
    نتیجه گیری
    به دنبال مصرف نکتار پرتقال پالپ دار میانگین pH پلاک از بقیه نوشیدنی ها کمتر و زمان افت pH پلاک بیشتر بود.
    کلیدواژگان: پلاک دندانی، آب میوه، غلظت یون هیدروژن، میکروالکترودها
  • الناز مصلحی فرد *، فرزاد نصیرپوری، ساناز قاسم زاده صفحات 164-171
    زمینه و هدف
    با توجه به امکان عفونت متقاطع، نیاز مبرمی به ضد عفونی گچهای دندانی وجود دارد به شرطی که خواص مکانیکی دستخوش تغییر نشود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مواد ضدعفونی کننده بر سختی گچهای دندانی می باشد.
    روش بررسی
    این مطالعه از نوع آزمایشگاهی می باشد. برای هر گروه گچ دندانی نوع 3 و 4، چهل نمونه گچی دیسکی ساخته شد. برای هر ده نمونه محلولهای ضدعفونی کننده Virkon 1%، هیپوکلریت 525/0% و آب مقطر اشباع شده روی نمونه ها اسپری شد. سختی نمونه ها بر اساس پهنای شیار حاصل از روش کیفی Mohs بررسی گردید و سطوح نمونه ها توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. جهت آنالیز داده ها از آزمون آماری Kruskal Wallis و Mann Whitney استفاده شد. (05/0 < p)
    یافته ها
    روش Mohs به طور کیفی نشان داد که پهنای خطوط ایجاد شده بر روی نمونه های اسپری شده با Virkon کمتر از هیپوکلریت و آب Slurry می باشد. بیشترین پهنای شیار در گچ دندانی نوع 3 در اسپری با آب مقطر اشباع شده (02/0 ± 35/1) و کمترین پهنای شیار در گروه اسپری با Virkon (01/0 ± 97/0)بود. بیشترین پهنای شیار در گچ دندانی نوع 4 در اسپری با آب مقطر اشباع شده (01/0 ± 20/1) و کمترین پهنای شیار در گروه اسپری با Virkon (01/0 ± 61/0) بود. در هر دو تیپ گچهای نوع 3و 4، اختلاف معنی دار بین گروه های اسپری شده وجود نداشت در حالی که بین تک تک گروه ها با گروه گچهای خام قبل از اسپری، اختلاف آماری معنی دار وجود داشت.
    نتیجه گیری
    سختی سطحی استون هاپس از اسپری مواد ضدعفونی در تمام نمونه ها کاهش پیدا کرد که دراین بین Virkon کمترین تاثیرکاهنده را به همراه داشت.
    کلیدواژگان: گچهای دندانی، سختی، هیپوکلریت سدیم، ویرکن
  • فریده گرامی پناه، علی اکبر مرادی حقیقی، سمیه ذیقمی * صفحات 172-179
    زمینه و هدف
    استحکام باند بین مواد لایه نرم و بیس دنچر، یکی از ویژگی های اساسی در کاربرد این مواد به شمار می رود. هدف از این مطالعه تعیین اثر محلولهای تمیزکننده هیپوکلریت سدیم (NaOCL) 5/2% و Corega برمقاومت باند کششی لایه های نرم آکروپارس، Molloplast-B، GC soft liner و Mollosil به بیس پروتز می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی سی نمونه از هر یک از چهار ماده لایه نرم بر اساس دستورالعمل کارخانه و بین دو بلوک پلی متیل متاکریلات پروسس شدند. نمونه ها به سه گروه تقسیم شده و پس از غوطه وری در محلولهای هیپوکلریت سدیم 5/2% و Corega به منظور انجام آزمایش استحکام باند توسط Universal Testing Machine (ZwickRoll، Z50، Germany) با سرعت پنج میلی متر در دقیقه تحت کشش قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای واریانس دو سویه، Tamhane post hoc و Fisher’s exact استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین استحکام باند کششی در مجموع سه حالت برای ماده لایه نرم آکروپارس، Molloplast-B، GC soft liner و Mollosil به ترتیب برابر با 04/1±27/3، 34/0±93/0،31/0±71/0 و 11/0±28/0 مگاپاسکال بود. نوع ماده لایه نرم اثر معنی داری بر میزان استحکام باند کششی بین ماده لایه نرم و بیس دنچر داشت، (0001/0 p <) اما اثر نوع محلول بر میزان استحکام باند کششی نمونه ها معنی دار نبود.
    نتیجه گیری
    دو محلول هیپوکلریت سدیم (NaOCL) 5/2% و Corega، اثر آشکاری بر میزان استحکام باند کششی لایه های نرم به بیس پروتز نداشتند.
    کلیدواژگان: محلولهای تمیز کننده، استحکام کششی، رزین های اکریلیک، لاینرهای دنچر
  • هاله حشمت، مروارید حاجیان، مریم حوریزاد گنجکار *، منصوره امامی ارجمند صفحات 180-185
    زمینه و هدف
    امروزه یکی از مشکلات رایج در دندانپزشکی ترمیمی، رنگ پذیری و عدم ثبات رنگ ترمیمهای همرنگ به دنبال مصرف نوشیدنی های رنگی می باشد. کامپوزیت های P90 که از دو جزء Oxirane و Siloxane تشکیل شده اند با هدف کاهش انقباض ناشی از پلی م ریزاسیون ارائه شده اند. هدف از این مطالعه بررسی اثر چای بر تغییر رنگ کامپوزیت های P90 و Z250 به روش اسپکتروفوتومتری می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی بیست عدد دیسک کامپوزیتی از دو نوع رزین کامپوزیت Z250 و P90 در مولدهای فلزی آماده شده و توسط دستگاه لایت کیور LED کیور شدند. پس از نگهداری نمونه ها به مدت 24 ساعت جهت تکمیل پلی مریزاسیون در آب مقطر 37 درجه سانتی گراد، رنگ نمونه ها توسط دستگاه اسپکتروفوتومتر در ابتدای کار و بعد از پنج روز نگهداری در محیط آب و چای اندازه گیری شد.
    نتایج توسط آزمونهای Independent sample t.test و Two way ANOVA مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    میزان تغییر رنگ دو کامپوزیت P90 و Z250 پس از قرارگیری در محیط آب مقطر نسبت به رنگ سنجی اولیه از لحاظ آماری معنی دار نبود. (05/0< P)، میزان تغییر رنگ هر دو نوع کامپوزیت پس از نگهداری در محیط چای نسبت به اولیه به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (05/0 (P < و از این میان میزان رنگ پذیری کامپوزیت Z250 در چای با اختلاف معناداری بیشتر از P90 بود ولی در محیط آب مقطر P90 تغییر رنگ بیشتری از Z250 نشان داد.
    نتیجه گیری
    با توجه به محدودیت این مطالعه، کامپوزیت Z250 میزان تغییر رنگ بیشتری پس از قرارگیری در محیط چای نسبت به کامپوزیت P90 دارد.
    کلیدواژگان: کامپوزیت با انقباض کم، ثبات رنگ، جذب رنگ، اسپکتروفوتومتر
  • رزا حقگو *، مجید مهران، سید احمد بقایی پور صفحات 186-190
    زمینه و هدف
    مصرف بالای نوشیدنی های گازدار و رژیمی، شایعترین عامل اتیولوژیک اروژن دندانی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر افزودن زایلیتول به نوشابه های گازدار رژیمی در پیشگیری از کاهش میکروهاردنس مینای دندان دائمی در مقایسه با نوشابه های گازدار رژیمی معمول می باشد.
    روش بررسی
    این مطالعه به روش تجربی- آزمایشگاهی بر روی چهل دندان مولر سوم دائمی نهفته نه که به روش جراحی خارج شده و فاقد پوسیدگی، سایش، ترک و هیپوکلسیفیکاسیون انجام گرفت. برای ارزیابی صحیح میکروهاردنس، سطح نمونه ها با سمباده پنج هزار پالیش شد و با دستگاه سنجش میکروهاردنس ویکرز اندازه گیری گردید، سپس دندانها در چهار گروه در چهل میلی لیتر از چهار نوع محلول مختلف به مدت پنج دقیقه قرار داده شدند (کوکاکولای معمول به عنوان شاهد اول، کوکاکولای زیرو، کوکاکولای زیرو به اضافه ده گرم زایلیتول، آب شهری به عنوان شاهد دوم). سطح مورد بررسی مربعی به ابعاد 5 X 5 میلی متر از مینای دیستال دندانها بود. در پایان زمان آزمایش، مجددا میکروهاردنس دندانها مورد ارزیابی قرار گرفت. تغییرات میکروهاردنس در هر گروه با آزمون Paired t- test و بین گروه ها با آزمون ANOVA مورد قضاوت قرار گرفت.
    یافته ها
    بر اساس نتایج به دست آمده، میزان میکروهاردنس پس از غوطه وری در کوکاکولای نرمال، کوکاکولا زیرو به اضافه 25% زایلیتول کاهش یافته و این کاهش به ترتیب 87/24 ± 66/38-، 65/16 ± 1/26-، 52/23 ± 5/19- بود. این میزان کاهش از نظر آماری معنی دار می باشد، (001/0= P1)، (001/0 = P2)، (005/0= P3) اما در گروه غوطه ور در آب شهری میزان تغییر در میکروهاردنس 17/9 ± 4/7- بود که این از نظر آماری معنی دار نمی باشد (5/0= P4). علاوه بر این کاهش میکروهاردنس مینای دندان در مجاورت با زایلیتول به طور معنی داری کمتر از دو گروه مشابه بود.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج مطالعه حاضر افزودن زایلیتول به نوشابه های گازدار رژیمی باعث کاهش میزان اروژن دندانی می شود اما از بروز آن پیشگیری نمی کند.
  • سعید سادات منصوری *، محمود قاسمی، زهرا سلمانی، ندا شمس صفحات 191-196
    زمینه و هدف
    یکی از مشکلترین درمانهای پریودنتال، بازسازی پاپیلای بین دندانی خصوصا در نواحی زیبایی می باشد. ایجاد این نقایص متعاقب برخی جراحی های پریودنتال گزارش شده و برای تصحیح آن روش های مختلفی که اکثرا جراحی و تهاجمی بوده پیشنهاد گردیده است. به همین جهت هدف این مطالعه، بررسی کاربرد کلینیکی اثر ژل هیالورونیک اسید بر بازسازی پاپیلای بین دندانی در نواحی زیبایی می باشد.
    روش بررسی
    این مطالعه به روش تجربی از نوع قبل و بعد بر روی 11بیمار دارای 21پاپیلا با معیارهای ورود و خروج مشخص انجام گردید. بعد از انجام بی حسی موضعی تزریق ژل به میزان کمتر از 2/0 میلی لیتر در نواحی مورد نظر انجام و این عمل مجددا پس از سه هفته و سه ماه جهت تمام نواحی تکرار گردید. فتوگرافی به عمل آمده نواحی قبل از شروع و زمانهای سه هفته، سه ماه و شش ماه توسط نرم افزار Image J مورد ارزیابی بر حسب پیکسل های تصاویر قرار گرفت. یافته ها استخراج و تغییرات فضای بین دندانی در فواصل زمانی با آزمون Repeated Measurement ANOVA مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    کاربرد ژل هیالورونیک اسید در بازسازی پاپیلاهای بین دندانی بیماران، در بررسی شش ماهه موفقیت آمیز بوده است به طوری که در پیگیری دوم در 10% نمونه ها،50% بازسازی پاپیلای بین دندانی و در پیگیری سوم (شش ماهه) در 43% نمونه ها، نیز 50% و بیشتر بازسازی پاپیلای بین دندانی را داشتند و آزمون آماری این اختلاف را معنی دار نشان داد. (05/0 < p)
    نتیجه گیری
    کاربرد ژل هیالورونیک اسید تا حدودی در بازسازی پاپیلای بین دندانی در نواحی زیبایی موثر بوده و به عنوان یک روش غیرتهاجمی توصیه می شود.
    کلیدواژگان: پاپیلای بین دندانی، هیالورونیک اسید، ناحیه زیبایی، دندان
|
  • Mehdi Shirinzad, Reza Fekrazad, Loghman Rezaei, Soufi, Ebrahim Yarmohammadi *, Shahriar Jalalian Pages 110-115
    Background And Aim
    Fractured ceramic crowns can sometimes be repaired with composite resin. The aim of the current study was to determine the shear bond strength of composite to feldspathic porcelain after CO2 and Er:YAG laser porcelain surface preparation.
    Materials And Methods
    In this in-vitro study, 36 feldspathic porcelain blocksmeasuring 1*10*10 mm were divided into 3 groups of 12. Porcelain surfacesinthe first and second groupswere treated with 1.8W CO2 laser and 5W Er:YAG laserirradiation, respectively. Third group specimens were subjected to 9.5% hydrofluoric acid surface conditioning. Allgroups received application ofsilane and adhesiveafterwards. A composite cylinder with 3.5 mm diameter and 5 mm height was bonded to specimens. In order to evaluate the shear bond strength,aUniversal Testing Machine withacrosshead speed of 1 mm/min was used. Statistical analysis was performed using one-way ANOVA and Tukey’s HSD test and P<0.05 was considered statistically significant.
    Results
    The mean shear bond strength values (MPa) were 13.03±2.57%, 12.02 ±3.4 and 19.23±4.62, for the first, second and third groups respectively. One-way ANOVA revealed a statistically significant difference in this respect between the three groups (P< 0.001). Tukey’s HSD testdemonstratedsignificant differences betweenthefirst and third groups (P= 0.000) as well as the second and third groups (P=0.000). However, no significant difference was detected betweenthe first and second groups (P =0.778).
    Conclusion
    Consideringthe study results, CO2or Er:YAG laser irradiationis not suggested as an appropriate alternative to hydrofluoric acid for surface preparationoffeldspathic porcelain.
    Keywords: Dental porcelain, laser, hydrofluoric acid, shear strength
  • Elham Zajkani *, Maryam Abdoh Tabrizi, Amir Ghasemi, Hasan Torabzade, Mohammad Kharazifard Pages 116-132
    Background And Aim
    Success of composite restorations mainly depends on their color stability when in service. The present study aimed at assessing the effect of staining solutions and repolishing on composite resin color change.
    Materials And Methods
    In this experimental study, 200 specimens were fabricated with A2 and B2 shades of Spectrum (TPH, Dentsply) and Point 4 (Kerr, USA) composite resins (100 specimens each). Specimens were divided into 5 groups of 10 samples each and immersed in coffee, tea, coke, orange juice and distilled water for 30 days. Specimens were photographed with a digital camera (Fine Pix S9600). Color analysis was done with CS Photoshop software (CIE lab color space) at baseline, after color change and after repolishing. Obtained results were analyzed using Three-way ANOVA and LSD test. Level of significance was set at P<0.05.
    Results
    All specimens showed a significant color change in all solutions except for water (D E>3.3). The greatest color change occurred in B2 Spectrum composite resin in coffee while the smallest color change was observed in A2 Point 4 specimens in water. Except for water and coke, the difference in color change between the two composite resins in all solutions was statistically significant. Color changes of B2 shade were significantly higher than those of A2. Significant improvementswere observed in color of specimens after their repolishing. However, color change of specimens in coffee and tea did not improve to the clinically acceptable level by repolishing.
    Conclusion
    Color change of composite restorations depends on the type and shade of composite resin as well as patient’s nutritional habits.
    Keywords: Imaging, composite resin, color change, polishing
  • Hamid Kermanshah, Esmaeil Yassini, Raziyeh Hoseinifar *, Mansoreh Mirzaei, Ayub Pahlavan, Masomeh Hasani Tabatabaie, Sakineh Arami Pages 124-132
    Background And Aim
    Determining the best restorative material to decrease microleakage in class V restorations is of great importance in operative dentistry. The aim of this in-vitro study was to evaluate the microleakage of silorane-based composites compared to low shrinkage methacrylate-based composites in class V restorations.
    Materials And Methods
    In this in vitro study, class V cavities were prepared on the buccal and lingual surfaces of 24 human premolars and molars (48 cavities). The specimens were divided into four groups of 6(12 cavities) as follows: group 1 (LS System Adhesive, Primer & Bond + Filtek P90), group 2 (Kalore-GC+ Clearfil SE bond), group 3 (Clearfil SE bond + Grandio) and group4 (Clearfil SE bond + Aelite LS Posterior). All the specimens were thermocycled for 2000 cycles (5-50oC). The teeth were then immersed in 0.5% basic fuchsin dye for 24 hours at 370C, sectioned and observed under stereomicroscope. Data were analyzed using Kruskal-Wallis and Wilcoxon tests at a P<0.05 level of significance.
    Results
    There were no significant differences in microleakage among the four groups at the occlusal margin (P>0.05). But, there were statistically significant differences in microleakage between Silorane and Aelite at the gingival margin (P<0.05). Statistically significant differences were also found in microleakage between occlusal and gingival margins (except for Kalore and Silorane) (P>0.05)
    Conclusion
    Silorane was not superior to the conventional low shrinkage methacrylate-based composites except for Aelite in terms of microleakage.
    Keywords: Composite resins, methacrylate, microleakage
  • Hamid Kermanshah, Sepideh Soroor Homayoon, Sholeh Ghabraei *, Naeim Berijani Pages 133-140
    Background And Aim
    In the recent years, inlay-retained fixed partial dentures(FPDs)have gained attention due to the preservation of tooth structure and their conservative tooth preparation. The wettability of IPS2 ceramic surfaces can be increased by acid etching enhancingtheir bond to resin cement. High-strength ceramics cannot be etched due to the high resistance of alumina and zirconia. Inadequate bond between the zirconia and resin cement in zirconia-based FPDs leads to unequal stress distribution on the surface and consequent debonding and failure of the inlay-retainer. This study aimed to evaluate the effect of a trenched zirconia bar on the flexural strength of IPS-Empress 2 ceramic core.
    Materials And Methods
    In this experimental study, 21 ceramic specimens measuring 3x4x25 mm were divided into three groups: Group 1 was the control group and fabricated from In-Ceram alumina ceramic Group 2 specimens were fabricated from IPS-Empress 2 ceramic Group 3 specimens were fabricated from IPS-Empress 2 and had an embeddedtrenched zirconia bar at the bottom Specimens were subjected to three point flexural test with 15 mm support span at a cross head speed of 0.5 mm/min. The fracture forces were recorded and data were statistically analyzed using ANOVA and Tukey’s test. The fracture surfaces were evaluated with an electron microscope.
    Results
    The flexural strength of specimens was 302.66 in group 1, 187.25 in group 2 and 247.89 MPa in group 3. Flexural strength of In-Ceram specimens was significantly higher than that of IPS2 (P<0.019) but no difference existed between In-Ceram and IPS2 with an embeddedtrenched zirconia bar. Therefore, use of trenched zirconia bar at the bottom of specimens had limited effects on increasing their flexural strength).
    Conclusion
    Flexural strength of IPS-Empress 2 specimenswith an embeddedtrenched zirconia bar was equal to that of the other two groups. Although the flexural strength value of the mentioned group was higher than that of IPS-Empress 2 specimens without the bar and lower than that of In-Ceram alumina specimens, these differences were not statistically significant.
    Keywords: Three point flexural test, dental ceramic, lithium disilicate glass ceramic, core material, electron microscopy
  • Mandana Naseri, Zohreh Ahangari *, Yazdan Shantiaee, Javid Rasekhi, Ali Kangarlou Pages 141-147
    Background And Aim
    Full-scale demonstration of treatment phases on actual patients by an instructor is currently the conventional technique for practical instruction on endodontics. In this method, most students do not get the chance to closely observe the clinical procedure due to the small size of oral cavity. This study aimed at assessing the efficacy of an instructional multimedia program in endodontics for enhancing the knowledge and skills of dental students.
    Materials And Methods
    In this randomized interventional trial, students taking the course of clinical endodontics were divided into two groups receiving conventional live demonstration alone or in combinationwith an instructional multimedia (DVD). Baseline knowledge of students and their level of knowledge and skills after the intervention regarding practical endodontics were assessed by a pre-test and post-test, respectively. Data were compared between the two groups using Kruskal Wallis test.
    Results
    No significant differenceswere noted between the two groups in terms of knowledge or practical skills of students. However, the multimedia instruction significantly reduced the number of studentinquiries to instructors for troubleshooting (P<0.001).
    Conclusion
    Due to the lack of a significant difference between the two instructional techniques, the multimedia instruction technique may be successfully used as a complement to current conventional techniques for practical instruction on endodontics.
    Keywords: Endodontic instruction, knowledge, demonstration, instructional video, skills, multimedia
  • Mohammad Ebrahimi Saravi, Kamyar Zomorodian, Mahroo Vojdani *, Mndana Sattari Pages 148-154
    Background And Aim
    Futura Gen and GC Reline Hard denture chairside reline materialshave recently been introduced to the dental market. Although yet to be scientifically proven, these products are claimed to have optimal characteristics. This study aimed to compare the adherence of Candida strains and bacteria to denture base acrylic resins.
    Materials And Methods
    In this in-vitro experimental study, 24 discs were fabricated of Futura Gen, GC Reline Hard and Meliodent reline acrylic resins. Specimens were inoculatedwith three Candida strains and Streptococcus mutans at three time points and after staining,their optical absorbance (microbial adhesion and biofilm formation) was calculated using spectrophotometry. Two-way ANOVA and Tukey’s HSD test were applied for statistical analysis.
    Results
    Absorbance (optical density)of C. albicans strains on Futura Gen, GC Reline and Meliodent hard reline acrylic resins was 0.022, 0.011 and 0.028 at one hour, 0.057, 0.022 and 0.062 at 24 hours and 0.101, 0.051 and 0.11 at one week, respectively. Absorbance of C. glabrata on the mentioned resins was 0.012, 0.008 and 0.016 at one hour, 0.039, 0.029 and 0.044 at 24 hours and 0.075, 0.068 and 0.081 at one week, respectively. Absorbance of C. dubliniensis on these resins was 0.026, 0.035 and 0.027 at one hour, 0.064, 0.066 and 0.067 at 24 hours and 0.11, 0.12 and 0.13 at one week, respectively. Absorbance of standard strain of S. mutans was 0.027, 0.014 and 0.035 at one hour, 0.064, 0.026 and 0.064 at 24 hours and 0.11, 0.05 and 0.11 at one week, respectively. Candidal and bacterial adhesion to denture base acrylic resins was not significantly different at the understudy time points (P>0.05).
    Conclusion
    Except for C. dubliniensis, the lowest absorbance belonged to Meliodent. However, absorbance increased over time. Optical absorbance of S. mutans was lower in Meliodent. Among yeast strains, the highest absorbance belonged to C. dubliniensis.
  • Peyvand Moeiny *, Nasim Shafizadeh, Sheyda Biabani, Farhad Raofie, Mohammad Javad Kharazifard Pages 155-163
    Background And Aim
    Evaluation of cariogenicity of fruit juices as healthy snacks has special importance. The aim of this study was to evaluate the effect of 3 different Iranian industrial fruit juices on plaque pH.
    Materials And Methods
    In this randomized clinical trial, 10 healthy dental students were selected based on the inclusion criteria namely the amount of streptococcus mutans and lactobacillus in the saliva, salivary secretion rate, buffering capacity of saliva, absence of active dental caries, absence of systemic disease and etc. Dental plaque pH in certain areas of the 4 mouth quadrants was measured by Ω Metrohm microelectrode and digital pH meter before and 2 to 60 minutes after the consumption of Children orange juice, orange nectar with pulp, pineapple nectar and 10% sucrose solution. The pH curve at different time points was then drawn for each product. Data were analyzed statistically by repeated measures ANOVA (P<0.05).
    Results
    The maximum drop in plaque pH occurred 2 minutes after consumption. The time spent below the critical pH was the longest for orange nectar with pulp (10.75 ± 2.24) and shortest for pineapple nectar (3.46 ± 1.14). At final minutes of study, plaque pH returned to its baseline value after consumption of all fruit juices except for orange nectar with pulp).
    Conclusion
    After consumption of orange nectar with pulp, the mean plaque pH was significantly lower in comparison to other juices and the time spent under the critical plaque pH was the longest.
    Keywords: Dental plaque, Fruit juice, Hydrogen ion concentration, Microelectrodes
  • Elnaz Moslehifard *, Farzad Nasirpouri, Sanaz Gasemzadeh Pages 164-171
    Background And Aim
    Considering the risk of cross contamination, disinfection of dental stones is essential provided that their mechanical and structural properties remain unchanged. The aim of this study was to evaluate the effect of disinfection on the hardness of dental stones.
    Materials And Methods
    In this experimental study, 40 discs were fabricated of type III and IV dental stones and divided into three groups. The three understudy chemical disinfectants namely 1% Virkon, 0.525% hypochlorite and slurry water were sprayed on samples in each group. The hardness of sprayed samples was evaluated by measuring the width of scratch according to the Mohs scale of mineral hardness. Surfaces of sprayed samples were also inspected by optical microscopy. Data were analyzed using Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests (P<0.05).
    Results
    Mohs scale of mineral hardness revealed that the width of scratches was narrower in samples sprayed with Virkon than in those sprayed with hypochlorite and slurry water. In type III dental stone specimens, the maximum width was observed in samples sprayed with slurry water (1.35±0.02) and the minimum width was observed in Virkon group samples (0.97±0.01). For type IV, the maximum and minimum widths were observed in samples sprayed with slurry water (1.20±0.01) and Virkon (0.61±0.01), respectively. In both types of stones, no significant differences were noted between the sprayed groups, while the differences between each sprayed group and the control stones (no spraying) were significant.
    Conclusion
    Surface hardness of dental stones decreased after spraying them with the three understudy disinfectants. Dental stones sprayed with Virkon exhibited the lowest reduction in hardness.
    Keywords: Gypsum, Hardness, Sodium hypochlorite, Virkon
  • Farideh Geramipanah, Ali Akbar Moradi Haghighi, Somayeh Zeighami * Pages 172-179
    Background And Aim
    Optimal bond strength between soft liners and denture base resin is an important requirement for application of these materials. This study aimed to determine the effect of 2.5% sodium hypochlorite (NaOCl) and Corega denture cleanser solutions on tensile bond strength of Acropars, Molloplast-B, GC soft liner and Mollosil soft liners to denture base resin.
    Materials And Methods
    In this in-vitro experimental study, 30 specimens of each of the 4 soft liners according to the manufacturer’s instructions were processed between two blocks of polymethyl methacrylate. Specimens were divided into 3 groups and after immersion in 2.5% sodium hypochlorite and Corega solutions were subjected to tensile bond strength testing using Universal Testing Machine (Zwick Roell, Z50, Germany) with a crosshead speed of 5 mm/min. Data were analyzed with two-way ANOVA, Tamhane’s post hoc test and Fisher’s exact test.
    Results
    The mean tensile bond strength of all three testing positions was 3.27 ± 1.04, 0.93 ± 0.35, 0.71 ± 0.31 and 0.28 ± 0.11 MPa for Acropars, Molloplast-B, GC soft liner and Mollosil, respectively. Type of soft liner material had a significant effect on the tensile bond strength of soft liner to denture base resin (P<0.0001) but type of cleansing solution had no significant influence on tensile bond strength of specimens.
    Conclusion
    The 2.5% sodium hypochlorite and Corega solutions had no significant effect on tensile bond strength of soft liners to denture base.
    Keywords: Cleansing solutions, tensile strength, acrylic resins, denture liners
  • Haleh Heshmat, Morvarid Hajian, Maryam Hoorizad Ganjkar *, Mansoreh Emami Arjomand Pages 180-185
    Background And Aim
    At present, stainability and color instability of tooth-colored restorations following the consumption of colored beverages are among the problems commonly encountered in restorative dentistry. Filtek P90 composite resin comprising of Oxirane and Siloxanefunctional moietieswas recently introduced aiming at reducing the polymerization shrinkage. The aim of this study was to evaluate the effect of tea on color change of P90 and Z250 composite resins using spectrophotometry.
    Materials And Methods
    For this experimental study, 20 composite discs were fabricated in metal molds from Z250 and P90 composite resins and light cured using LED light-curing unit. Specimens were stored in distilled water at 37 ° C for 24 hours to allow completion of polymerization. Color of specimens was then measured at baseline and after 5 days of storage in water and tea solution using spectrophotometer. Data were analyzed using independent sample t-test and two-way ANOVA.
    Results
    The color change of P90 and Z250 composites after storage in distilled water was not significant in comparison to their baseline color (P>0.05). However, both composite resins showed a significant change in color after storage in tea solution (P<0.05). Stainability of Z250 composite in tea was significantly greater than that of P90; but in distilled water P90 showed greater color change than Z250.
    Conclusion
    Within the limitations of this study, Z250 composite demonstrated significantly greater color change in comparison to P90 after immersion in tea solution
    Keywords: Low, shrinkage composite resin, color stability, stainability, spectrophotometer